บทที่ 6 ตอนที่ 6
น้องชายเดินหนี แต่ไทโรนรีบหมุนตัวเดินตามไปขวางหน้าเอาไว้
“สิบแปดเด็กที่ไหนกันล่ะ ถ้าพี่เป็นนายนะเจ้าบรูซ ยายซันนี่คงโตเป็นสาวเต็มตัวไปนานแล้ว”
บรูซตวัดตาคมกริบมองพี่ชาย และพูดเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมาแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์
“ถึงผมจะเบื่อเด็กบ้านี่แค่ไหน แต่ผมก็ไม่ชอบให้ใครมองซันนี่แบบที่พี่ไทมอง”
“นายหวงหรือ”
“ถ้าพี่ไทมีน้องสาว และถูกผู้ชายพูดแบบนี้ใส่หน้า พี่ไทจะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้ ขอตัวนะครับ ผมอยากพักผ่อน”
บรูซไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้หงุดหงิดแบบนี้ แต่เขาควบคุมมันไม่ได้ เขาเดินหนีไทโรนแต่กระนั้นก็ยังได้ยินเสียงของพี่ชายดังตามหลังมาอยู่ดี
“แต่ยายซันนี่ไม่ใช่น้องสาวของนายนะเจ้าบรูซ คิดดีๆ ว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้”
นี่เขาเป็นบ้าอะไรไป? ทำไมจะต้องไปแคร์ ไปสนใจด้วยว่าใครจะมองทานตะวันยังไง เขาเบื่อ เขาหน่าย และเขาก็รำคาญหล่อนไม่ใช่เหรอ ใช่... เขาเบื่อ และแสนจะเหม็นขี้หน้าเด็กบ้าคนนี้ เด็กผู้หญิงที่วิ่งตามเขาตั้งแต่เด็ก จนโตเป็นสาวก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนพฤติกรรม
‘โตขึ้นซันนี่จะแต่งงานกับพี่บรูซ’
“เด็กบ้าเอ๋ย เธอน่ารำคาญที่สุด รู้ไหม ซันนี่”
บรูซเปิดประตูเมื่อเดินมาถึงห้องพักส่วนตัวของตัวเอง ประตูห้องถูกปิดสนิทลงแผ่วเบา เรือนกายสูงสง่ากว่าหกฟุตสามนิ้วถูกทิ้งลงบนเตียงอย่างอ่อนแรง ความเมื่อยล้าทางร่างกายกลับหาได้เทียมทัดความอ่อนอกอ่อนใจภายในฤดีไม่
เขาสับสน... รู้สึกเหมือนกำลังถูกจองจำด้วยวาจาสิทธิ์ของใครบางคน ดิ้นก็ไม่หลุด หนีก็ไม่มีทางพ้น ทำได้แค่เพียงเดินหน้าท้าชนให้แหลกเละกันไปข้างหนึ่งเท่านั้น กายหนุ่มเอนลงนอนราบกับเตียงนุ่ม นัยน์ตาคมกริบสีน้ำทะเลยามพิโรธค่อยๆ ปิดสนิทลงช้าๆ ปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองไม่สามารถควบคุมได้ให้ล่องลอยไปในที่ที่ไกลแสนไกล
ไนต์คลับสุดหรูที่หุ้นส่วนใหญ่ที่สุดคือไทโรน คาร์ตัน คลาคล่ำไปด้วยนักเที่ยวกระเป๋าหนักที่ต่างพากันมาเยี่ยมชมความหรูหราอลังการของสถานบันเทิงครบวงจรแห่งแรกของลุยเซียนา ภายในอัดแน่นไปด้วยความบันเทิงเต็มรูปแบบ รวมไปถึงสาวสวยจำนวนมากที่ถูกคัดสรรมาเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับบุรุษวัยกลัดมัน
“สวัสดีครับคุณไท... เชิญครับ”
ประตูรถสปอร์ตสีแดงเพลิงถูกเปิดออกด้วยบอดี้การ์ดร่างสูง ไทโรนก้าวเท้าลงจากรถ เดินไปตามพรมแดงที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้
“ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า”
“เรียบร้อยครับ คุณไท”
“ดีมาก”
ไทโรนก้าวเดินตรงไปหยุดที่ทางแยก ด้านหนึ่งจะไปยังห้องส่วนตัว อีกด้านหนึ่งตรงไปยังบริเวณที่นักท่องเที่ยวกำลังสนุกกันอยู่
“เชิญคุณไทที่ห้องพักครับ ผมเตรียมสาวสวยไว้รอหลายคนเลยครับ”
“ยังก่อน...”
มือหนาสีแทนยกขึ้นเป็นเชิงปฏิเสธ
“ฉันอยากเข้าไปสัมผัสความสนุกเหมือนคนธรรมดา”
“แต่ว่า... ข้างในนั้นคนแน่นมากนะครับ ผมเกรงว่า...”
ไทโรนถอดสูทส่งให้บอดี้การ์ด จากนั้นก็ระบายยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฉันอยากสนุก และพวกนายก็ไม่ต้องตามฉันเข้าไปด้วย เข้าใจไหม”
“แต่ว่า”
บอดี้การ์ดอึกอัก และเต็มไปด้วยความเป็นกังวล
“ถ้าฉันได้ยินคำว่าแต่อีกล่ะก็ นายเตรียมตัวไปเลี้ยงม้าได้เลย”
ไทโรนหมายถึงฟาร์มส่งออกม้าที่ใหญ่ที่สุดของตนเองซึ่งเป็นหนึ่งในจำนวนหลายธุรกิจที่เขาดูแลอยู่
“ครับ คุณไท”
หนุ่มหล่อลากไส้ ผู้ที่สมบูรณ์แบบไปด้วยความสง่างามเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีหายเข้าไปในกลุ่มของนักเที่ยว
“คุณไท นึกอะไรขึ้นมานะ ถึงได้อยากสนุกแบบนี้ น่าเป็นห่วงนัก”
“อย่าคิดมากน่ะพี่เฮ็นรี่ คุณไทฉลาดจะตายไป ไม่มีใครแตะต้องหรือทำอะไรได้หรอก เชื่อผมเถอะ”
เหล่าบอดี้การ์ดประจำตัวของไทโรนคุยกัน
“แต่ยังไงฉันก็ยังอดเป็นห่วงคุณไทไม่ได้อยู่ สายของเราเตือนมาแล้วว่าไอ้พวกนั้นมันจะใช้วิธีสกปรกกับคุณไท”
“แต่คงไม่ใช่ในไนต์คลับที่คุณไทเป็นหุ้นส่วนใหญ่หรอกครับพี่เฮ็นรี่”
“ฉันก็ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ”
แม้เพื่อนรุ่นน้องจะพูดแบบนั้น แต่เฮ็นรี่คนสนิทของไทโรนก็ยังอดเป็นห่วงผู้เป็นนายไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเดินตามผู้เป็นนายเข้าไปในฝูงชนนั่นอีกคน
นางฟ้า...
นัยน์ตาคมกริบชะงักกึกเมื่อความสนใจถูกพุ่งไปชนกับร่างของสตรีนางหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างนัก ดวงหน้าเรียวสวยขาวสะอาด เส้นผมสีดำขลับที่ตัดกับเส้นผมของสตรีทุกคนในสถานบันเทิงแห่งนี้นั้นถูกรวบตึงเอาไว้ที่กลางศีรษะ ปลดปล่อยให้บ่าเนียนละมุนและลำคอระหงมาเตะตาบุรุษผู้เป็นเสือผู้หญิงอย่างเขาเข้าอย่างจัง
ไทโรนจ้องมองสตรีในชุดสีทองรัดรูปนางนั้นแน่นหนาไม่ปล่อยให้คลาดสายตา เขาอยากรู้ว่าหล่อนหลงมาจากที่ไหนกัน จากสวรรค์ชั้นไหน รอยยิ้มพึงพอใจระบายเต็มใบหน้าหล่อเหลาโดยอัตโนมัติ ภาพของแม่บรรดาคู่ขาสุดเอ็กซ์อึ๋มจางหายไปจากสมองในทันที
“สวยสะบัดเลยแม่คุณ”
ทุกๆ ครั้งจะมีคนสนิทคอยติดต่อและพาผู้หญิงมาให้ถึงเตียง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตั้งใจจะสานความสัมพันธ์กับผู้หญิงแปลกหน้าที่ไม่รู้จักแม้แต่หัวนอนปลายเท้า ผู้หญิงสวยหวานที่พยายามจะเปลี่ยนตัวเองให้เปรี้ยวเข็ดฟัน แต่มองยังไง หล่อนก็ยังหวานละมุนอยู่ดี
เร็วเท่าความคิด เท้าของไทโรนก็ก้าวไปหยุดตรงหน้าของผู้หญิงนิรนามคนนั้นทันที เครื่องดื่มสีสวยในมือถูกหยิบยื่นส่งให้ด้วยความเป็นมิตร
“เครื่องดื่ม สำหรับผู้หญิงสวยๆ แบบคุณครับ”
คิ้วเข้มดกดำเลิกสูงขึ้นด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นความตื่นตระหนก ความประหม่า และความหวาดกลัวในดวงตาคู่งามอย่างชัดเจน
หล่อนกลัวเขา...? กลัวทำไม หน้าตาเขาเหมือนโจรหรือ ไม่หรอก... นี่คงเป็นแค่มารยาที่ผู้หญิงคนนี้ปรุงแต่งขึ้นมาเท่านั้นเอง
